Ашт: гузоштани кӯча ба номи устод Баҳриддин Камолиддинов
Корманди шоистаи Тоҷикистон, доктори илмҳои филологӣ Баҳриддин Камолиддинов 5 октябри соли 1935 дар деҳаи Понғози ноҳияи Ашти вилояти Суғд ба дунё омадааст. Номбурда соли 1959 факултаи филологияи Донишгоҳи давлатии Тоҷикистон ба номи В.И. Ленин (ҳозира Донишгоҳи миллии Тоҷикистон) – ро бо дипломи сурх хатм намуда, ба ҳайси ассистенти кафедраи забони тоҷикии Донишгоҳи мазкур ба фаъолият оғоз намудааст. Ӯ соли 1966 рисолаи номзадӣ ва соли 1988 рисолаи докторӣ дифоъ намуда, соли 1991 соҳиби унвони илмии профессор гардидааст.
Мавсуф солҳои зиёде дар вазифаҳои ҷонишини таълимии декани факултаи филология ва шарқшиносӣ, мудири кафедраи умумидонишгоҳии забони тоҷикӣ, муовини ректор оид ба таълими Донишгоҳи миллии Тоҷикистон фаъолият кардааст. Аз соли 1994 то соли 2011 вазифаи мудири кафедраи услубшиносӣ ва таҳрири адабии Донишгоҳи миллии Тоҷикистонро бар ӯҳда дошт.
Устод Б. Камолиддинов то вопасин лаҳзаи ҳаёт ба тарбияи шогирдон машғул буд. Ӯ давоми фаъолияти илмию омӯзгорӣ зиёда аз 150 мақолаи илмию методӣ интишор намуда, беш аз 50 номгӯй асарҳои илмӣ, китобҳои дарсӣ ва васоити таълимиро таҳрир кардааст. Ӯ яке аз муаллифон ва муҳаррирони «Грамматикаи забони ҳозираи тоҷик» (грамматикаи илмии академиявӣ, 1985-1992) мебошад.
Мавсуф давоми солҳои 1998-2011 ба ҳайси узви шӯроҳои дифои рисолаҳои номзадӣ ва доктории Донишгоҳи миллии Тоҷикистон, Институти забон ва адабиёти ба номи Рӯдакии Академияи илмҳои Тоҷикистон, Инситути илмҳои педагогӣ дар тайёр кардани мутахассисони ҷавон хизмати шоиста намудааст. Номбурда ба ҳайси узви Комиссияи татбиқи Қонуни забони назди Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон, ҳайати кории ислоҳоти имлои забони тоҷикӣ (солҳои 1994-1998 ва 2010) хидмат кардааст.
Баҳриддин Камолиддинов ба ҳайси сардори гурӯҳи ҳамоҳангсози фанни забони тоҷикии Шӯрои миллии таҳсилоти Вазорати маорифи Тоҷикистон дар таълифи барномаҳои таълимӣ ва китобҳои дарсии забони тоҷикӣ барои хонандагон (тоҷику ғайритоҷикзабон)-и мактабҳои таҳсилоти умумӣ ва олӣ низ ба муаллифони китобҳои дарсӣ ба сифати мушовир, муқарриз ё муҳаррир ёрдам кардааст. Таҳти роҳбарии Баҳриддин Камолиддинов 20 нафар рисолаи номзадӣ ва 4 нафар рисолаи докторӣ дифоъ намудаанд.
Нахустин рисолаҳои илмии Баҳриддин Камолиддинов бо унвонҳои «Ҳаким Карим», «Забон ва услуби Ҳаким Карим» солҳои шастуми садаи гузашта ба табъ расидаанд. Солҳои минбаъда рисолаҳои илмии ӯ, китобҳои дарсию дастурҳои таълимии «Услубшиносӣ» (Д.,1973), ки ба забони дарӣ дар Афғонистон ду маротиба чоп шудааст, ду маҷмӯи машқҳо доир ба наҳви забони тоҷикӣ (ҳаммуаллиф, 1978, 1982) «Муродифоти синтаксисӣ ва ҳусни баён» (1986), «Ҳусни баён» (1989), «Хусусиятҳои услубии сарфу наҳви забони тоҷикӣ» (1992), «Услубшиносӣ» (ҳаммуаллиф, китоби дарсӣ барои хонандагони макотиби миёна, 1995), «Сухан аз баҳри дигарон гӯянд» (2001), «Масъалаҳои баҳсноки наҳви забони тоҷикӣ» (2003), «Сухандонон сухан санҷида гӯянд» (2005), «Меъёрҳои забонҳои адабӣ ва забони матбуот» (2007), «Сухан гуфтию дур суфтӣ, ё рӯ ба рӯи микрофон» (2007), «Забони тоҷикӣ» (Китоби дарси барои хонандагони синфи 11 (2007), «Наҳви забони тоҷикӣ» (китоби дарсӣ барои донишҷӯёни факултаҳои филология, журналистика ва забонҳои Шарқ, 2010), «Синтаксическая синонимия в современном таджикском литературном языка» (2010), «Чанд мушкили гузоштан ё нагузоштани вергул»(2013) ба нашр расидаанд.
Инчунин бо ҳаммуаллифӣ бо олимони дигар дастури ёрирасони таълимии ӯ «Тарҷума ва балоғати сухан» (иборат аз ду ҷилд, 2004 ва 2005) ба табъ расидаанд.
Баҳриддин Камолиддинов 13 майи соли 2020 дар синни 84-солагӣ дар манзили зисташ, дар шаҳри Душанбе пас аз як рӯзи марги духтараш Гулнора Камолиддинова даргузашт. Ҷасади ӯро дар оромгоҳи «Сариосиё»-и Душанбе дар канори ҳамсараш ба хок супурданд.
